عشق؟

چه کسی می داند که تو در پیله ی تنهایی خود تنهایی؟

چه کسی می داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟

پیله ات را بگشا تو به اندازه ی یک پراوانه زیبایی

نترس از هجوم حضورم

خیانت واژه ی تلخی ست
حقیقتی زهرآگین
فرود دشنه، پی در پی ، بر پیکره ی دوستت دارم ها
هرگز تبرئه ای نیست
آنکه را که چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست و دلی را که پژمرد

دوستت دارم
گلایه از تکراری بودنش نکن
مشکل از مـــــن نیست
تو زیادی دوست داشتنی هستی

دریای شورانگیز چشمانت چه زیباست

آنجا که باید دل یه دریا زد همین جاست

عادت این قبیله این است،

دور آتشی که میسوزی، می رقصند…

دستت را بده تا از آتش بگذریم

آنها که سوختند همه تنها بودند….!

گفته بودی که چرا محو تماشای منی…
آنچنان مات که حتی مژه بر هم نزنی؟!!
مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو بقد مژه بر هم زدنی

نیستــی کــه بــریــزمــت روی عمیــق تــریــن زخمــم!

نیستــی کــه نمیــرم،

نیستــی!

از اینهمــه زخمهــای خــالــی نــه،

از اینهمــه کــه نیستــی،

مُــردم …